Wij maken gebruik van cookies, en dit doen we: Voor functionele en analytische doeleinden. Om relevante advertenties te tonen. Om te zorgen dat je kunt inloggen met je account. Om onze dienstverlening te verbeteren voor onze gebruikers. Om te zorgen...
Verhalenverteller [Recensie] Het fabuleuze leven van Aesopus vertelt de fabels van Aesopus die al 2000 jaar en dus generaties lang worden verteld. Een sprookjesachtig verhaal. Pamela Zagarenski is een schilderes die voor twee van haar boeken een eervolle vermelding heeft ontvangen. Naast prentenboeken maakt ze schilderijen en beelden. De jongen Aesopus wordt als slaaf geboren in het oude Griekenland. Door het vertellen van mooie verhalen bevrijdt hij zichzelf uiteindelijk uit dit leven. De fabels die hij vertelt, hebben een moralistische inslag, zoals het verhaal van de krekel en de mier over goede en slechte tijden en over de haas en de schildpad over hoogmoedig zijn. Wat een mooie platen heeft dit boek! De fabels komen echt tot leven door de levendige kleuren die de kunstenares gebruikt. De fabels worden kernachtig verteld, zodat de moraal helder is. Deze prachtige vertelling laat het leven van Aesopus en de oude verhalen goed zien en welke deugden in het leven belangrijk zijn. Het is een ideaal prentenboek om voor te lezen op school.
De wufte, excentrieke Gabrielle verruilt haar verpleegstersbaan in het benauwende, kleinburgerlijke Aurillac, voor de vrijheid en het mondaine leven onder de stralende lichtjes van Parijs, en bezoekt het gezin van haar zuster slechts tweemaal per jaar; een gedeeld moederschap, maar meer tijd om haar te leren kennen geeft ze André niet. Het grote geheim wordt zodoende jarenlang in stand gehouden, evenals de valse schijn van het leven dat zijn biologische moeder leidt. "Gabrielle wantrouwt het verleden, ze is op haar hoede; op haar leeftijd, achtenvijftig, weldra negenenvijftig jaar, heeft een vrouw alles te vrezen van haar verleden, spijt, wroeging, heimwee, de kille ijzersmaak van de gemiste kansen en het opkomende getij van de verloren illusies. " Pas op zijn trouwdag krijgt André te horen wat de naam van zijn vader, zijn leeftijd en woonplaats is. Ondanks dat hij opgroeide in een warm, toegenegen nest, blijkt het niet kennen van zijn biologische vader als een groot gat te voelen. "Op 1 januari […] had André Juliette in de ogen gekeken en gezegd: dit jaar zoek ik hem vind ik hem ik wil hem zien met Pasen gaan we drie dagen naar Parijs je komt met me mee ik ga er niet zonder jou naar toe. "
Ik ben vijf keer opnieuw begonnen met het schrijven van deze recensie. Ik denk dat dat alleen al iets zegt over de indruk die het boek heeft nagelaten. Ik las het boek aan het einde van 2020 en het is een van de mooiste manieren waarop ik het jaar had kunnen afsluiten. Pierre Jarawan is er niet alleen in geslaagd een goed verhaal te schrijven, hij heeft ook mijn interesse geprikkeld om meer van dit soort boeken te lezen. In De zoon van de verhalenverteller staat er één ding centraal: Libanon. En dan vooral hoe de geschiedenis van dit land het leven van verschillende generaties heeft beïnvloed en blijft beïnvloeden. Samirs ouders zijn van Libanon naar Duitsland gevlucht rond 1983, dus ongeveer in het midden van de Libanese burgeroorlog. Doorheen het boek wordt al snel duidelijk dat vooral Samirs vader nooit echt afscheid heeft genomen van Libanon, dat het land deel van hem is. Dat zijn liefde ervoor en het gemis met de jaren zelfs enkel groter wordt. Op een bepaald moment, naar aanleiding van een foto die per ongeluk getoond wordt, verdwijnt Samirs vader spoorloos.
De levensgeschiedenis van Hetty illustreert op indringende wijze het belang van Sarahs missie. Berucht omdat hun strijd voor vrijheid van alle negers ook door drong in de Zuidelijke staten, die tegen zich lange tijd tegen de afschaffing van de slavernij bleven verzetten. Een kleine toiletruimte. Sarah wil meer zijn dan de rijke witte vleugels zwarte vleugels recensie van een gerespecteerde rechter? Toon meer Toon minder. Laatst bekeken artikelen Ik heb het gelezen toen ik in de VS was en realiseerde me toen dat ik vlakbij Charleston was, waar het verhaal zich afspeelde. Lisanne Teeuwen 54 recenseert boeken voor Damespraatjes en is moeder van twee jong volwassen dochters, inval leerkracht basisonderwijs en op zoek naar die ene uitdagende, bij haar talenten passende baan. Auteurs Auteurs Hebban auteurs Interviews. Sarah en Nina Grimk werden voorvechtsters van de beweging tegen de afschaffing van de slavernij, vaak nog ondersteund met uitspraken over Gods wil. Sue Monk Kidd. Sarah en Angelina ontpoppen zich tot ware helden en nemen voor lief dat ze door velen gehaat worden!
Dat ben ik een beetje, au court. Een beetje meer over mijn boekenfetisj... Iedereen die alleen in boektermen denkt, praat, droomt... gaat hier zeker zijn/haar weg vinden. Wat kan je van mijn blog verwachten? Van alles wat met boeken te maken heeft zoals recensies, leesfragmenten, boektrailers, auteurs die ik graag een keertje in de spotlight zet, winacties... Hopelijk spreekt mijn blog je wat aan en laat gerust een reactie achter. Groetjes en tot lezens Alle berichten van Boeklovers weergeven
En als dat herinneringsgeritsel op een gegeven moment lang genoeg heeft geduurd, … Lees verder → Tags: 1937, 1938, bildungsroman, De Bezige Bij, De Weense sigarenboer, Franz Huchel, Freud, geschiedenis, historische romab, Leestip, Oostenrijk, Otto Trsnjek, recensie, Robert Seethaler, roman, Salzkammergut, tweede wereldoorlog, uitgeverij De Bezige Bij, Wenen |
Maar het kan het verlorene toegankelijk maken. " De personages zijn allemaal ook zo authentiek en fascinerend. Amin is voor mij het meest aansprekend om mezelf met hem te vergelijken op innerlijke persoonlijkheid. Alle andere karakters voelen intrigerend aan maar tegelijkertijd besef ik dat zij een heel ander soort leven leiden en geleid hebben. Vooral dus door de omstandigheden waarin zij opgroeien of opgegroeid zijn en later hoe zij in de huidige tijd leven. Het verhaal en de daarin voorkomende personages kunnen bij mij niet anders dan enorme empathie en medeleven oproepen. Het is een boek wat mij nog lange tijd bij zal blijven en dat ik aan vele van mijn mede leesliefhebbers aan zal raden. Niet alleen vanwege het dynamische, boeiende verhaal van het hoofdpersonage Amin wat boeit van begin tot eind. Maar ook vanwege het inzicht wat enigszins te verkrijgen is over Libanon op een zeer toegankelijke en prettige manier. Lieve leesgroet, Elsa. Dit boek is ook te lezen en te beluisteren met het Kobo-plus abonnement!
— Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Zijn ouders kwamen in 1983 als vluchteling naar Berlijn. Na enkele jaren kregen ze een verblijfsvergunning en leken ze zich goed te hebben geïntergreerd. Samir heeft een bijzondere band met zijn … Lees verder → Tags: De zoon van de verhalenverteller, DWDD Boek van de Maand januari, familieroman, Libanon, Midden-Oosten, oosters sprookje, oosterse cultuur, Pierre Jarawan, roman, Uitgeverij Harper Collins, vader zoon relatie, verhalen, zoektocht naar vader Marians beste boek van 2017: Piratenzoon – Rob Ruggenberg Zain is de zoon van een beruchte Marokkaanse piraat en een door zijn vader geroofde Nederlandse slavin. Hij woont in Salee in de harem van zijn vader, die bijna nooit thuis is vanwege zijn rooftochten op zee. Door klasgenootjes wordt … Lees verder → Tags: jeugdboek, journalistieke aanpak, Leestip, Maria ter Meetelen, Marokkaanse, Medemblik, Nederland, piraat, Piratenzoon, recensie, Rob Ruggenberg, rooftocht, Tachtigjarige Oorlog, Thea Beckman, Uitgeverij Querido, waargebeurd, wolven Carola's beste boek van 2017: De Weense sigarenboer – Robert Seethaler " Wat mensen zich herinneren is namelijk sowieso meestal niet de waarheid, maar dat wat luid genoeg wordt uitgebruld of in dit geval vet genoeg wordt afgedrukt.
Foto voor in de keuken, 2024